User:Sietse

From Wikipedia, the free encyclopedia

https://en.wikipedia.org/wiki/Draft:Maudilia_L%C3%B3pez

Een mensenrechtenverdediger of mensenrechtenactivist is iemand die zich inzet voor naleving van de mensenrechten. De Europese Unie definieert het begrip als “personen, groeperingen en maatschappelijke instanties die universeel erkende mensenrechten en fundamentele vrijheden bevorderen en beschermen”.[1] Daarbij baseert de Europese Unie zich op de VN-verklaring inzake het recht en de verantwoordelijkheid van individuen, groepen en organen van de maatschappij om universeel erkende mensenrechten en fundamentele vrijheden te beschermen en te bevorderen[1] die op 9 december 1998 werd aangenomen. Deze verklaring bepaalt dat iedereen het recht heeft om in eigen land en internationaal de bescherming en verwezenlijking van mensenrechten en fundamentele vrijheden na te streven en te bevorderen.[2]

Mensenrechtenorganisaties gebruiken het begrip “mensenrechtenverdediger” voor degenen die het beginsel van geweldloze weerbaarheid respecteren, activistisch zijn (dus geen theoretici) en de beginselen van de Universele verklaring onderschrijven.[3]

Activiteiten[edit]

De activiteiten die mensenrechtenverdedigers verrichten zijn divers. Zo documenteren zij schendingen van de mensenrechten en geven zij daaraan publiciteit. Ook assisteren ze slachtoffers in rechtszaken en steunen zij hen of hun nabestaanden om de gevolgen van schendingen te overwinnen, of voeren ze campagne om structurele verbeteringen te verkrijgen in wetgeving en beleid. Ze richten zich niet uitsluitend op overheden, maar ook op andere machtsstructuren in een land.[4] Tot de belangrijkste actiemiddelen van mensenrechtenverdedigers behoren:[5]

  • Informatie: fact-finding, onderzoek, rapportage, openbaarmaking, publiciteit, manifestaties;
  • Educatie: op scholen, universiteiten, beroepsopleidingen, cursussen;
  • Druk: door publieke actie, lobby, diplomatie, interventie, burgerlijke ongehoorzaamheid, geweldloos verzet, sancties;
  • Rechtsmiddelen: civiele en strafrechtelijke procedures, klachten bij nationale en internationale organen, beroepsprocedures, rechtshervorming;
  • Hulp: ondersteuning van slachtoffers en organisaties, rechtsbijstand, humanitaire hulp, technische hulp en samenwerking;
  • Preventie: door vroegtijdige signalering, tijdige maatregelen, hulp bij vluchten en onderduiken, bescherming van bevolkingsgroepen en individuen;
  • Organisaties: plaatselijke, landelijke en internationale mensenrechtenorganisaties, afdelingen en groepen binnen andere organisaties zoals vakbonden en kerken.

De activiteiten van een mensenrechtenverdediger kunnen overeenkomsten vertonen met die van een dissident, maar een mensenrechtenverdediger kan ook degene zijn die rechten van de dissident verdedigt. Ook in democratische landen komen mensenrechtenverdedigers voor. Zij richten zich in eigen land op de rechten van bijvoorbeeld gedetineerden, asielzoekers en illegalen.[6]

Vrouwen-mensenrechtenverdedigers[edit]

De titel 'vrouwen-mensenrechtenverdigers' (women human rights defenders) wordt door de Verenigde Naties en mensenrechtenorganisaties gebruikt als de verzamelnaam voor 'zowel vrouwen die mensenrechtenverdediger zijn als alle andere mensenrechtenverdedigers die werken voor de verdediging van vrouwenrechten of op genderkwesties'. De VN stellen dat 'vrouwelijke verdedigers blootstaan aan dezelfde risico's als alle verdedigers maar als vrouwen ook speciaal onderhevig zijn aan bedreigingen en geweld die specifiek te maken hebben met hun sekse'.[7] Veel mensenrechtenorganisaties hebben programma's voor vrouwelijke mensenrechtenverdedigers, er zijn ook gespecialiseerde instellingen waaronder de Women Human Rights Defenders International Coalition[8], Association for Women's Rights in Development (AWID) Women Human Rights Defenders[9], de site '50.50' van Open Democracy[10] en het European Institute for Gender Equality van de Europese Unie[11]. De Mensenrechtenraad van de Verenigde Naties heeft een speciale rapporteur over mensenrechtenverdedigers, die jaarlijks ook over vrouwelijke verdedigers verslag uitbrengt.[12]

Amnesty International organiseerde op 18-19 mei 2018 in meer dan twintig landen, ook in Nederland, een Wiki-a-thon waarin mensen bijeenkwamen om het aantal Wikipedia-artikelen over vrouwelijke verdedigers uit te breiden. Dit initiatief wordt volgens aankondiging de komende jaren herhaald.[13] Vrouwelijke mensenrechtenverdedigers die geëerd werden met internationale onderscheidingen zijn onder anderen:

VN-Verklaring aangaande mensenrechtenverdedigers[edit]

In 1998 aanvaardden de Verenigde Naties een door de Mensenrechtenraad van de Verenigde Naties opgestelde Verklaring aangaande mensenrechtenverdedigers (officieel: de Declaration on the Right and Responsibility of Individuals, Groups and Organs of Society to Promote and Protect Universally Recognized Human Rights and Fundamental Freedoms.[14] De voorbereidende besprekingen daarvoor begonnen in 1984,[15] omdat geconstateerd werd dat mensenrechtenverdedigers soms bloot stonden aan ernstige of grootschalige onderdrukking.[16]

De verklaring garandeert het recht op vrijheid van vereniging en communicatie met andere organisaties (art.5), het recht op informatie (art.6) en het recht op effectieve rechtsmiddelen (art.9). Artikel 7 zegt dat iedereen het recht heeft “nieuwe ideeën en beginselen ten aanzien van de mensenrechten te ontwikkelen en die uit te dragen”. Over het werk van mensenrechtenverdedigers zegt artikel 12: “Een ieder heeft het recht om, individueel of in vereniging met anderen, deel te nemen aan vreedzame acties tegen schendingen van mensenrechten en fundamentele vrijheden”. Artikel 13 waarborgt het recht om middelen en hulp te werven, ook van buiten de landsgrenzen.

Sinds de aanvaarding van de verklaring wordt het begrip “mensenrechtenverdediger” ook door overheden en internationale mensenrechtenorganisaties steeds vaker gebruikt, waar voordien diverse begrippen als “mensenrechtenactivist” en “mensenrechtenbeschermer” in zwang waren[17]

Internationale bescherming[edit]

De Verendigde Naties kennen een speciale rapporteur voor mensenrechtenverdedigers.[18] Van 2000 tot 2008 was dat de Pakistaanse advocate Hina Jilani. Zij werd opgevolgd door de Oegandese advocate Margaret Sekaggya. Zij was in Oeganda gedurende twaalf jaar voorzitter van de nationale mensenrechtencommissie.[19]

De EU-richtlijnen voor de bescherming van mensenrechtenverdedigers uit 2004 stellen dat ambassades en EU-missies aan bescherming moeten bieden aan mensenrechtenverdedigers, en moeten helpen garanderen dat de verdedigers vrije toegang hebben tot (buitenlandse) financiële donors.[20]

Transnationale netwerken[edit]

Volgens Margaret E. Keck and Kathryn Sikkink zijn transnationale activismenetwern "netwerken van activisten, die zich met name onderscheiden door de centrale rol die principiële ideeën of waarden spelen bij hun ontstaan". [21] Veel mensenrechtenorganisaties voldoen aan deze definitie.

Keck and Sikkink schreven voordat informatietechnologie wijdverbreid werd; op dat moment waren staten de belangrijkste actoren.[22] Ze betogen het bestaan van een 'boemerangpatroon', een model van activisme waarin een staat A een 'blokkering' (“blockage”) veroorzaakt door rechten niet te beschermen of te schenden. Niet-statelijke actoren informeren vervolgens niet-statelijke actoren uit een staat B over deze blokkering, en deze laatste actoren informeren staat B. Staat B zet vervolgens staat A onder druk om haar beleid te veranderen, en/of zorgt ervoor dat internationale organizaties druk zetten.[23]

Om transnationale activismenetwerken te facilIn order to facilitate transnational advocacy networks, the network needs to have common values and principles, access to information and be able to effectively use that information, believe their efforts will cause change and effectively frame their values.[24] Information use is historically very important to human rights organizations. Human rights methodology is considered “promoting change by promoting facts.”[25] By using facts, state and non-state actors can use that viable information to pressure human rights violators.

Human rights advocacy networks focus on either countries or issues by targeting particular audiences in order to gain support.[24] To gain audience support human rights organizations need to cultivate relationships through networking, have access to resources and maintain an institutional structure.[26]

Activists commonly use four tactics in their advocacy efforts: 1) Information politics provides comprehensive and useful information on an issue that otherwise might not be heard from sources who otherwise might be overlooked; 2) Symbolic politics uses powerful symbolic events as a way to increase awareness surrounding an issue; 3) Leverage politics utilizes material leverage (examples such as goods, money, or votes), moral leverage (the "mobilization of shame") or both in order to gain influence over more powerful actors; 4) Accountability politics holds those who make commitments to a cause accountable for their actions or lack thereof.[27]


Prijzen[edit]

Frans Timmermans overhandigt in 2013 de Mensenrechtentulp aan Sheena Hadi

In de loop der jaren zijn er diverse prijzen en onderscheidingen ingesteld voor mensenrechtenverdedigers, waaronder:

  • De Sacharovprijs: de jaarlijkse “prijs voor de vrijheid van denken” van het Europees Parlement. Ze is in 1988 ingesteld en is in de meeste jaren uitgereikt aan een individuele activist (en enkele keren aan een organisatie of functionaris).
  • De Martin Ennals Award for Human Rights Defenders: een initiatief uit 1993 van tien internationale mensenrechtenorganisaties die daarmee de bedoeling hadden "mensenrechtenverdedigers die risico's lopen en behoefte hebben aan directe bescherming te steunen".[28]
  • De Mensenrechtentulp: een prijs van de Nederlandse regering die is ingesteld om “personen te eren die onder grote risico’s de mensenrechten verdedigen”.[29][30]
  • De Mensenrechtenprijs van de Verenigde Naties, die sinds 1968 elke vijf jaar wordt uitgereikt.

Externe links[edit]

Categorie:Mensenrechtenactivist Categorie:Persoon naar eigenschap


(There is currently no text in this page)

Hmm — that's what you think.

  1. ^ a b http://www.consilium.europa.eu/uedocs/cmsUpload/16332-re01.nl08.pdf Zorgen voor bescherming - EU-richtsnoeren over mensenrechtenverdedigers.
  2. ^ VN-verklaring inzake het recht en de verantwoordelijkheid van individuen, groepen en organen van de maatschappij om universeel erkende mensenrechten en fundamentele vrijheden te beschermen en te bevorderen.
  3. ^ Amnesty International Mensenrechtenencylopedie: Mensenrechtenverdedigers.
  4. ^ Ministerie van Buitenlandse Zaken: mensenrechtenverdedigers.
  5. ^ https://web.archive.org/web/20111006023520/http://frontlinedefenders.org/manuals
  6. ^ Een voorbeeld is de actie "Geen kind in de cel", waarbij mensenrechtenorganisaties als Amnesty International, VluchtelingenWerk Nederland en Defence for Children International aandacht vragen voor kinderen in vreemdelingendetentie.
  7. ^ Office of the UN High Commissioner for Guman Rights, 'Women human rights defenders'
  8. ^ Website Women Human Rights Defenders International Coalition
  9. ^ Website AWID Women Human Rights Defenders
  10. ^ 50.50 Website Open Democracy for Women Human Rights Defenders
  11. ^ Website European Institute for Gender Equality
  12. ^ Website UN Special Rapporteur on the situation of Human Rights Defenders
  13. ^ 'Kom in actie voor vrouwenactivisten', Amnesty International mei 2018
  14. ^ VN-mensenrechtenraad: originele tekst van de Verklaring aangaande mensenrechtenverdedigers, gepubliceerd d.d. 8 maart 1999.
  15. ^ VN-mensenrechtenraad: Special Rapporteur on the situation of Human Rights Defenders.
  16. ^ VN-mensenrechtenraad: Human rights violations committed against defenders, and other difficulties they confront.
  17. ^ VN-mensenrechtenraad: Who are human rights defenders (noot 1).
  18. ^ VN-mensenrechtenraad: Mandate.
  19. ^ VN-mensenrechtenraad: Special Rapporteur on the situation of human rights defenders.
  20. ^ Ensuring Protection – European Union guidelines on human rights defenders
  21. ^ “…networks of activists, distinguishable largely by the centrality of principled ideas or values in motivating their formation.” Keck, Margaret E., and Kathryn Sikkink. "Activists Beyond Borders: Advocacy Networks in International Politicals." Cornell University Press, 1998,p. 1
  22. ^ Keck, Margaret E., and Kathryn Sikkink. "Activists Beyond Borders: Advocacy Networks in International Politicals." Cornell University Press, 1998,p. 12
  23. ^ Keck, Margaret E., and Kathryn Sikkink. "Activists Beyond Borders: Advocacy Networks in International Politicals." Cornell University Press, 1998,p. 13
  24. ^ a b Keck, Margaret E., and Kathryn Sikkink. "Activists Beyond Borders: Advocacy Networks in International Politicals." Cornell University Press, 1998,p. 2
  25. ^ Keck, Margaret E., and Kathryn Sikkink. "Activists Beyond Borders: Advocacy Networks in International Politicals." Cornell University Press, 1998,p. 45
  26. ^ Keck, Margaret E., and Kathryn Sikkink. "Activists Beyond Borders: Advocacy Networks in International Politicals." Cornell University Press, 1998,p. 7
  27. ^ Keck, Margaret E., and Kathryn Sikkink. "Activists Beyond Borders: Advocacy Networks i2International Politicals." Cornell University Press, 1998,p. 16
  28. ^ Martin Ennals Award, zie ook FAQ
  29. ^ Ministerie van Buitenlandse Zaken: Mensenrechtentulp
  30. ^ Nieuwsartikel
Retrieved from "https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=User:Sietse&oldid=858239124"